Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

3 liga. Volodymyr Khorolskyi, zawodnik Stali Stalowa Wola: Rano jestem na treningu, wieczorem pomagam na granicy [ROZMOWA]

Damian Wiśniewski
Damian Wiśniewski
Volodymyr Khorolskyi, ukraiński obrońca ze Stali Stalowa Wola, powiedział nam między innymi o swoich odczuciach po agresji Rosji na Ukrainę.

Jak przechodzisz przez to, co dzieje się w twojej ojczyźnie?
Wydaje się, że to wszystko jest dość daleko, ale to nieprawda. Od tygodnia mam tę sytuację z tyłu głowy, mimo przygotowań do drugiej części sezonu. Staram się to wyrzucić z siebie, kiedy wychodzę na boisko, tym bardziej, że niedługo przed nami pierwsze mecze.

To jest w ogóle możliwe, by przestać o tym myśleć wychodząc na murawę?
To jest bardzo trudne. Mój dzień wygląda tak, że rano jestem na treningu, a wieczorem wsiadam w samochód, jadę pod granicę i pomagam ściągać ludzi, kolegów, znajomych. Mieszkam w Polsce już od kilku lat i wiem, jak się tutaj poruszać, wiem co jest potrzebne do życia, jestem dobrze zorientowany. Podpowiadam im, gdzie powinni się udać zaraz po przyjeździe do Polski. Wiem jakie to jest trudne, kiedy przyjeżdża się do nowego kraju. Nie jest też tak, że wyjechałem, bo zaczęła się wojna, byłem tutaj wcześniej.

We Lwowie, skąd pochodzimy ja i moja żona, pozostały nasze rodziny. Mam tam znajomych, z którymi się kontaktuję, cały Lwów jest zaangażowany w pomoc uchodźcom ze wschodu. W tym mieście nie jest jeszcze tragicznie, choć pojawiają się alarmy.

Wasze rodziny nie chcą wyjechać póki jest jeszcze w miarę spokojnie?
Całe życie spędzili we Lwowie i tam jest ich dom. My z żoną mieszkamy tutaj w jednym pokoju w hotelu i nie mielibyśmy warunków do tego, żeby wszystkich przyjąć, a nie chciałbym, żeby spali w hali. Jesteśmy z nimi cały czas w kontakcie i jeśli wydarzyłoby się coś niedobrego, to wtedy będziemy na pewno coś tutaj organizować.

Jak wygląda twoja pomoc na granicy?
Moi znajomi się do mnie zwracają i gdy ktoś ma problem z dojazdem od granicy, to go odbieram i zawożę dalej. Nie wszędzie na granicy ruch jest płynny, więc bywam w różnych miejscach. Jest to kawałek drogi i jest możliwość jazdy busem, ale jak ktoś się ze mną kontaktuje, to wsiadam w samochód i jadę.

To jest forma wsparcia z mojej strony. Oczywiście, jako mężczyzna mógłbym tam pojechać i walczyć, ale mam tutaj żonę w ciąży i nie mogę jej samej zostawić. Każdy ma swoją pracę do wykonania - niektórzy walczą w Ukrainie, ja staram się pomagać tym, którzy przyjeżdżają do Polski. Tutaj też ktoś powinien to robić.

Co myślisz, kiedy oglądasz w internecie lub telewizji relacje z tego, co dzieje się w twoim kraju?
Codziennie z żoną śledzimy to, co dzieje w Ukrainie i oczywiście chcemy, żeby to się jak najszybciej skończyło, żebyśmy mogli być spokojni i by ludzie mogli spokojnie żyć. Chcemy być bliżej Unii Europejskiej, ale wiemy jaka jest sytuacja. I tak uważam, że Polska bardzo nam pomaga i jestem wdzięczny wszystkim, którzy nas wspierają. Dziękujemy za to wsparcie, które dostaliśmy jako naród ukraiński.

Postawa prezydenta Zełeńskiego jest dla was budująca?
Ja jestem tutaj i odczuwam to w inny sposób, a z ludźmi będącymi na froncie nie mam kontaktu. Na pewno jednak cieszy to, że nie opuścił kraju i stara się wywalczyć to, co chcemy.

Spodziewaliście się takiej agresji ze strony Rosji? Nawet biorąc pod uwagę wydarzenia sprzed ośmiu lat.
Szczerze mówiąc, to przez pierwsze dwa dni nie wierzyłem w to, co się dzieje. Myślałem, że to po prostu prowokacje. Z każdym kolejnym dniem, kiedy oglądałem filmy i zdjęcia z wydarzeń, to docierała do mnie rzeczywistość. Rozmawiam z ze znajomymi, którzy są w Ukrainie, bo oglądając wiadomości nie odczuwa się tego tak, jak w bezpośrednich rozmowach.

Zahaczę o tematy sportowe, choć wiem, że teraz jest to dużo mniej ważne. Wygraliście 4:1 ostatni sparing, czujecie się mocni przed drugą częścią sezonu?
Walczymy o awans i dobrze, że w pierwszych sparingach doznaliśmy małego wstrząśnięcia, bo to jest dobre przed startem ligi, choć wielu chciałoby byśmy wygrywali z każdym po 5:0. Trener do samego końca rotował składem i każdemu dawał szansę. Dzisiaj (rozmowa odbyła się w sobotę - przyp. red.) początek nieco przespaliśmy, ale później złapaliśmy kontakt. Druga połowa wyglądała lepiej, a w pierwszej zobaczyliśmy swoje mankamenty przed ligą.

Ty czujesz, że będziesz miał pewny pierwszy skład wiosną?
Nie chcę być w stu procentach pewny, chcę walczyć i konkurować o skład z kolegami. Konkurencja jest potrzebna do tego, by rosła nasza forma. Oczywiście będę chciał grać w pierwszym składzie, ale decyzja należy do trenera.

Od kilku lat grasz w podkarpackich klubach, ale na poziomie centralnym jeszcze nie występowałeś. Awans do drugiej ligi traktujesz ambicjonalnie?
W pewnym momencie myślałem o tym, żeby stąd wyjechać do domu, ponieważ nie miałem warunków do tego, by utrzymać siebie i żonę w ciąży. Ona jednak daje mi wsparcie i namówiła do tego, by zostać jeszcze przez pół roku i spróbować ze Stalą awansować do drugiej ligi. Żeby wejść razem z nią na poziom centralny, a nie poprzez testy w innych klubach.

Żonę poznałeś w Polsce, czy w ojczyźnie?
Poznaliśmy się jeszcze zanim przyjechaliśmy do Polski. Wspiera mnie i jest ze mną od początku.

Jak wyglądała twoja przygoda z piłką przed przyjazdem do Polski?
Jako junior grałem w zespole Skała Morsztyn i tam doznałem kontuzji, zerwałem więzadła krzyżowe. Awansowaliśmy do juniorskiej pierwszej ligi, pograłem trochę w seniorskiej czwartej lidze, ale wszystko się potoczyło tak, że ostatecznie wyjechałem do Polski. Przyjeżdżając tutaj byłem jeszcze młodzieżowcem, ale jako obcokrajowca mnie ten status nie obejmował. Teraz słyszałem, że limity obcokrajowców dla obywateli Ukrainy zostały zniesione, ale ja przed kilkoma laty miałem przez to utrudnione zadanie, jeśli chciałem zmienić klub na taki grający w lepszej lidze.

Języka polskiego nauczyłeś się tutaj, czy jeszcze w Lwowie? Znałeś w tym mieście jakichś Polaków?
Nie, nie znałem wcześniej Polaków, przyjechał tutaj "na wariata", a z czasem poznałem język. Po agresji w Donbasie w 2014 roku przyjechałem do Przeworska i już zostałem w tych okolicach. W Ukrainie trudno byłoby mi znaleźć odpowiedni klub, a tutaj szybko trafiłem do Wólczanki. Grając w niej czekałem na okazję, by przejść do klubu z wyższej ligi, ale limity dla obcokrajowców mi w tym przeszkadzały.

Myślisz o tym, co zrobisz w razie braku awansu ze Stalą w tym sezonie?
Do końca liczę na awans ze Stalą, bo to dla mnie byłby krok wyżej. Na tym się skupiam.

***

- Chciałbym skorzystać jeszcze z okazji i bardzo podziękować wszystkim, którzy nas wspierają. W Stalowej Woli i nie tylko. Miałem okazję być w okolicach Przeworska, gdzie mam znajomych i tam również otrzymujemy wsparcie i pomoc. Bardzo za to dziękuję - poprosił o dodanie 27-letni obrońca Stali Stalowa Wola już po zakończeniu naszej rozmowy.

Rozmawiał Damian Wiśniewski

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na sportowy24.pl Sportowy 24