Sevilla królową Ligi Europy! Jej magia jest silniejsza niż Mourinho

• To już 18. z rzędu finał Pucharu Europy, w którym hiszpańska drużyna pokonała przeciwnika spoza Hiszpanii. Wszystko zaczęło się od Ligi Mistrzów 2001/02, w której Real Madryt pokonał Bayer Leverkusen 2:1. Fantastyczna hegemonia.

• 13 żółtych kartek – znamienny symbol finału. To rekord wszystkich finałów w annałach Ligi Europy.

• Brawa dla Jesusa Navasa. 37 lat i nowe zwycięstwo w Lidze Europy. Jest najstarszym zawodnikiem z pola, który zagrał w finale tego turnieju. Liga Europy kształtuje jego karierę – w 2006 roku, w wieku 20 lat, zdobył pierwszy Puchar UEFA.

Sevilla udowodniła, że jeśli awansuje do finału Pucharu UEFA/Ligi Europy, to na pewno wygra. Zdarzyło się to już siedem razy. Wspaniała seria trwa!

Wszystkie trofea zdobyte w XXI wieku, na przestrzeni 17 lat. A w ciągu ostatnich 10 lat – 5 zwycięstw Sevilli. Wow!

W ostatnich dzieięciu latach poza Sevillą UEFA Europa League zdobywali Manchester United (2016/17), Atletico Madryt (2017/18), Chelsea Londyn (2018/19), Villarreal (2020/21) i Einstracht Frankfurt (2021/22).

Ciekawe, że z sześcioma zwycięstwami Sevilla ma tylko jeden triumf w Superpucharze Europy. Zwycięstwo w pierwszej próbie w 2006 roku – 3:0 z Barceloną. A potem pięć porażek: 1:3 z Milanem w 2007, 0:2 z Realem Madryt w 2014, 4:5 po dogrywce z Barceloną w 2015, 2:3 po dogrywce z Realem Madryt w 2016, 1:2 po dogrywce z Bayernem Monachium w 2020 roku.

Szansę na drugi triumf bedzie miała jeszcze przed startem kolejnego sezonu.

Tak, tak! W 15 europejskich meczach sezonu zwycięzca Ligi Europy odniósł tylko 5 zwycięstw.

Jedno zwycięstwo w fazie grupowej Ligi Mistrzów: pokonanie Kopenhagi 3:0 u siebie. W Danii był remis 0:0, jeden punkt w meczach z Borussią Dortmund (1:4, 1:1) i dwie porażki z Manchesterem City (0:4, 1:3).

W play-offach Ligi Europy przed finałem Sevilla pokonała po razie wszystkich rywali: PSV Eindhoven (3:0, 0:2), Fenerbahce Stambuł (2:0, 0:1), Manchester United (2:2, 3:0) i Juventus Turyn (1:1, 2:1).

Ogólnie ten sezon w Sevilli był bardzo dziwny. Kilka miesięcy temu wydawało się, że drużyna może spaść do Segundy, a teraz celebruje zdobycie europejskiego trofeum. Chronologia wydarzeń:.

Początek października: Sevilla ma tylko jedno zwycięstwo w ośmiu kolejkach LaLiga.

Koniec października: Sevilla spada do strefy spadkowej, a trener Julen Lopetegui traci pracę. Zastępuje go Argentyńczyk Jorge Sampaoli.

Styczeń: Jorge również zawodzi, po 17 kolejkach Sevilla jest na przedostatnim miejscu LaLiga.

Marzec: Sevilla w cudowny sposób przechodzi Fenerbahce Stambuł w Lidze Europy i wydostaje się ze strefy spadkowej. Ma jednak tylko 2 punkty nad strefą degradacji. Sampaoli zostaje zwolniony.

Kwiecień-maj: Jose Luis Mendilibar przychodzi i wszystko naprawia. Drużyna bez tchu pokonuje Manchester United i Juventus, w LaLiga awansuje na 11. miejsce – zaledwie punkt od Ligi Konferencji. Ale to nieistotne, gdy w perspektywie jest, ajko zwycięzca Ligi Europy, występ w fazie grupowej Ligi Mistrzów.

Roma nie radzi sobie w finałach europejskich pucharów.

Owszem, Roma zwyciężała w Pucharze Miast Targowych (protoplasta Pucharu UEFA) 1960/61 i w Pucharze Anglo-Włoskim 1972, ale to był już inny poziom rozgrywek. Bez Mourinho Roma nie tylko nie wygrała, ale nawet nie dotarła do finału europejskiego pucharu przez 30 lat.

Po raz drugi z rzędu nawet Mourinho nie wygrał z Romą europejskich rozgrywek.

Magia Sevilli jest więc większa od magii „The Special One”.