Ile waży gryf olimpijski i jakie są jego wymiary?

Od gryfu wszystko się zaczyna. To właśnie ten stalowy pręt odpowiada za to, czy sztanga jest wygodna w użytkowaniu i umożliwia dokładanie kolejnych ciężarów bez obaw o bezpieczeństwo. Wiele osób, które chcą uprawiać treningi siłowe na poważnie, sięga po gryf olimpijski. Dlaczego?

Chciałoby się powiedzieć - jaki jest gryf, każdy widzi. Teoretycznie jest to gruby stalowy pręt, na który nakłada się obciążenie w postaci krążków o określonej wadze. Jednak każdy, kto ma doświadczenie ze sztangą, zdaje sobie sprawę, jak wiele zależy od gryfu. Z oczywistych względów pręt powinien dobrze leżeć w dłoni i nie wyślizgiwać się z rąk (choć to zależy w dużej mierze od siły chwytu). Dla komfortu ćwiczącego ważne jest, aby gryf był dobrze wyważony, a jego średnica dobrze dopasowana do średnicy krążków. Zbędne luzy powodują, że sztanga jest niestabilna i „dzwoni” podczas treningu.

Niezwykle istotny jest również materiał. Gryf ze słabej i niezabezpieczonej stali będzie podatny na uszkodzenia mechaniczne i korozję. Kolejną kwestią jest wytrzymałość na obciążenie. Pręt wykonany ze złej jakości materiału może zbyt mocno odkształcać się, a w ekstremalnych sytuacjach nawet pęknąć. Złamanie gryfu podczas wyciskania na leżąco, rwania lub podrzutu to już realne zagrożenie dla ćwiczącego. Dlatego osoby, które zamierzają trenować dwubój olimpijski czy crossfit, powinny wybierać gryfy z wysokogatunkowej stali o dużej wytrzymałości na obciążenie.

Amator sportów siłowych ma do wyboru różne rodzaje gryfów:

• proste,
• łamane,
• kratownice,
• krótkie do hantli,
• heksagonalne czy
• gryfy olimpijskie.

Te ostatnie często są marzeniem osób początkujących, które miały okazję ćwiczyć na takim sprzęcie w profesjonalnej siłowni. Dlaczego? Otóż gryfy olimpijskie są produkowane na wzór gryfów stosowanych podczas zawodów olimpijskich. Innymi słowy, jest to taki sam sprzęt, na jakim zawodowcy biją światowe rekordy w podnoszeniu ciężarów. Teoretycznie gryf olimpijski przystosowany jest do dwuboju (rwania i podrzutu), ale w praktyce można z nim wykonać każde ćwiczenie ze sztangą.

Jakie wymiary ma klasyczny gryf olimpijski?

Gryf określany jako olimpijski musi spełniać określone standardy wyznaczone przez Międzynarodową Federację Podnoszenia Ciężarów (IWF). Takie gryfy muszą mieć odpowiednie wymiary, ciężar, wygląd. Niemniej w sprzedaży można spotkać gryfy, które olimpijskimi są tylko z nazwy, dlatego warto porównywać dane techniczne z oficjalnymi wytycznymi IWF.

Specyfikacja gryfu olimpijskiego zgodna z IWF:

• długość całkowita: 2200 mm dla sztangi męskiej i 2010 mm dla sztangi damskiej
• długość części chwytnej: 1310 mm dla obu płci
• średnica części chwytnej: 28 mm dla sztangi męskiej i 25 mm dla sztangi damskiej
• długość części na obciążenie: 415 mm dla sztangi męskiej i 320 mm dla sztangi damskiej
• średnica części na obciążenie: 50 mm dla obu płci.

Dodatkowo gryf olimpijski dla mężczyzn powinien ważyć 20 kg, natomiast w wersji dla kobiet - 15 kg.

Niestety gryfy olimpijskie spełniające normy IWF nie należą do tanich, dlatego osoby początkujące zazwyczaj zadowalają się zwykłymi prętami. Jednak są powody, dla których warto już na starcie wziąć pod uwagę profesjonalny sprzęt. Przede wszystkim klasyczne gryfy olimpijskie są bardzo długie (220 cm), dzięki czemu użytkownik zyskuje więcej miejsca na talerze. Tym sposobem można progresować obciążenie na jednym gryfie przez dłuższy czas (a więc oszczędza się na zakupie dłuższego gryfu).

Co równie ważne, gryf olimpijski wykonany z wysokiej jakości stali charakteryzuje się dużą wytrzymałością na obciążenie i jednocześnie odpowiednią elastycznością. Dzięki temu gryf doskonale sprawdza się podczas trenowania rwania i podrzutu, czyli na przykład w crossficie czy dwuboju olimpijskim. Kolejną zaletą są ustandaryzowane wymiary (średnica rękawów), dzięki którym gryf pasuje do każdego krążka olimpijskiego bez niepotrzebnych luzów. Na koniec warto wspomnieć o radełkowanych obszarach, które zapewniają lepszy chwyt i zapobiegają ślizganiu się gryfu w dłoniach.