Reprezentacja Polski. Co może pomóc ewentualne powołanie do kadry Santiago Hezzy? Jak w przeszłości radzili sobie naturalizowani piłkarze?

Grający w greckim Olympiacosie Pireus Santiago Hezze na początku roku odebrał polski paszport i od razu zaczęły się spekulacje na temat ewentualnego powołania do reprezentacji Polski. Pomocnik latem zeszłego roku przeniósł się do Aten z argentyńskiego Club Atlético Huracán i niemal z miejsca stał się podstawowym graczem czołowego greckiego klubu, który walkę o mistrzostwo kraju łączy z występami w europejskich pucharach.

Z racji ograniczeń liczby obcokrajowców spoza Unii Europejskiej w lidze, klub zaczął szukać możliwości na obejście przepisów i takowe znalazł w przypadku 22-letniego Argentyńczyka - jego babcia urodziła się w Polsce. To chyba jednak jedyny związek z naszym krajem, co nie napawa optymizmem w sprawie przyszłości zawodnika pod kątem reprezentacji Polski.

W klubie występuje na pozycji defensywnego pomocnika i jest znakomity w odbiorze piłki i przerywaniu akcji przeciwników. To jednak często skutkuje też dużą liczbą żółtych kartek. W Grecji w 24 meczach otrzymał już 5 takich napomnień. Przypomina się zatem Jacka Góralskiego, który również nie był delikatny w odbieraniu piłki.

Za kadencji Michała Probierza na podobnej pozycji grali już Damian Szymański, Bartosz Slisz, Patryk Dziczek, Karol Struski i Jakub Piotrowski. Chociaż ten ostatni wydaje się mieć nieco bardziej ofensywne zapędy. Obecnie wątpliwe się wydaje, że Argentyńczyk jest zdecydowanie lepszy od któregoś z nich i zdecydowanie bardziej zasługuje na grę z orzełkiem na piersi.

Najłatwiej będzie go porównać z Damianem Szymańskim, który na co dzień gra w tej samej lidze i jest pewnym punktem AEK-u Ateny. Polak w obecnym sezonie według statystyk WyScout jest lepszy od Santiago Hezzy w większości statystyk kluczowych na tej pozycji. Uwagę przyciąga również, że gracz Olympiacosu ma niski procent pojedynków wygranych w ofensywie.

Selekcjoner Michał Probierz podczas prowadzenia kadry pod koniec eliminacji do Euro 2024 lubił postawić na Patryka Dziczka i Bartosza Slisza. Ten pierwszy po problemach zdrowotnych w przeszłości wrócił do polskiej ligi i jest filarem Piasta Gliwice. W reprezentacji jesienią grał solidnie, ale na pewno nie jest to następca Grzegorza Krychowiaka ze swoich najlepszych czasów.

Natomiast Bartosz Slisz zdecydował się na kontynuowania kariery w Stanach Zjednoczonych. Liga nie jest uznawana za najlepszą pod względem taktycznym i pod znakiem zapytania staje, czy będzie mógł się rozwijać na pozycji defensywnego pomocnika. Amerykanie nieszczególnie doceniają piłkarzy, którzy zamiast zbierania "liczb", walczą na boisku, bo liczy się show, czyli piękne bramki i widowiskowe asysty, co raczej nie jest specjalnością byłego już gracza Legii Warszawa.

Będący rok starszy Karol Struski z cypryjskiego Arisu Limassol zagrał dopiero jeden mecz w reprezentacji i na razie jest jedynie kandydatem do gry na tej pozycji. Jego kariera wydaje się zmierzać w dobrym kierunku, ale na poziomie kadry jeszcze nie został na poważnie zweryfikowany.

W przeszłości w reprezentacji Polski występowało już wielu naturalizowanych piłkarzy, ale każdy przypadek był inny. Z tego typu zawodnikami najbardziej kojarzą się okolice 2012 roku, kiedy na mistrzostwach Europy w Polsce i na Ukrainie zagrali Ludovic Obraniak, Eugen Polanski, Damien Perquis i Sebastian Boenisch. Niestety w przypadku graczy również z niemieckim paszportem czas pokazał, że turniej był wyłącznie możliwością pokazania się na międzynarodowej arenie i wypromowania do lepszego klubu. Jedynie Ludovic Obraniak dał nieco więcej reprezentacji, bo zagrał 34 mecze i zdobył 6 bramek. Z pewnością w pamięci zapadł piękny gol z meczu towarzyskiego przeciwko Urugwajowi w Gdańsku.

Kilka lat wcześniej w kadrze występował Emmanuel Olisadebe, który był najlepszym graczem zespołu podczas eliminacji do Mundialu w Korei i Japonii. Wielu byłych reprezentantów do tej pory podkreśla, że napastnik był wartością dodaną i w jego przypadku warto było ubiegać się o polski paszport.

Innym przypadkiem był także Thiago Cionek, który w Polsce wypłynął na szerokie wody w Jagiellonii Białystok. Polski paszport otrzymał w 2011 roku, a dopiero trzy lata później Adam Nawałka powołał go do reprezentacji Polski. Warto też dodać, że obrońca z również brazylijskim obywatelstwem mówił po polsku.

Swój epizod w koszulce z orzełkiem na piersi miał również Roger Guerreiro, który występował wówczas w Legii Warszawa. Dobrze wyszkolony pomocnik zagrał na Euro 2008, miał przebłyski, ale w szerszym wymiarze czasu, niewiele dał reprezentacji.

Obecnie do kadry powoływany jest Matty Cash. Na początku zrobił dobre wrażenie jeszcze za kadencji Czesława Michniewicza. Upiekł sernik, pokazał kosz pod zlewem, ale wydaje się, że nieszczególnie ma zamiar uczyć się języka polskiego. W Anglii jest podstawowym zawodnikiem rewelacji sezonu - Aston Villi, ale w reprezentacji pamiętamy jedynie dobry występ okraszony bramką przeciwko Holandii w Lidze Narodów. Cash przez wielu jest jednym z winowajców fatalnego początku meczu eliminacyjnego do Euro 2024 przeciwko Czechom.

Po jednym występie w kadrze mają także Wahan Geworgian, Taras Romanczuk i Sebastian Tyrała.

Ludovic Obraniak - 34 mecze (2364 minuty), 6 goli, 5 asyst.
Roger Guerreiro - 26 meczów (1504 minuty), 4 gole, 4 asysty.
Emmanuel Olisadebe - 25 meczów (1818 minut), 11 goli, 5 asyst.
Thiago Cionek - 21 meczów (1439 minut), 0 goli, 0 asyst.
Eugen Polanski - 19 meczów (1435 minut), 0 goli, 0 asyst.
Damien Perquis - 14 meczów (1143 minuty), 1 gol, 0 asyst.
Sebastian Boenisch - 14 meczów (1057 minut), 0 goli, 2 asysty.
Taras Romanczuk - 1 mecz (61 minut), 0 goli, 0 asyst
Sebastian Tyrała - 1 mecz (56 minut), 0 goli, 0 asyst.
Wahan Geworgian - 1 mecz (1 minuta), 0 goli, 0 asyst.

Więcej o REPREZENTACJA - newsy, wyniki, terminarze, tabele