Pierwsze kroki w ringu stawiał w BBTS Włókniarzu Bielsko Biała, skąd w 1971 roku trafił do Górnika Pszów, w którym odnosił największe sukcesy i boksował do końca zawodniczej kariery. Dwukrotnie jako pięściarz Górnika Pszów zdobył mistrzostwo Polski (1978 i 1979), dwukrotnie też został wicemistrzem kraju (1973 i 1974), był też brązowym medalistą Drużynowych Mistrzostw Polski (1972). Dziewięciokrotnie sięgał po mistrzostwo Śląska. Ośmiokrotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych (w latach 1975-78, 5 zwycięstw, 3 porażki).
Reprezentował nasz kraj na igrzyskach olimpijskich w Montrealu 1976. Cztery lata wcześniej przed igrzyskami olimpijskimi w Monachium był sparingpartnerem późniejszego złotego medalisty Jana Szczepańskiego. Wystąpił też dwukrotnie na mistrzostwach świata – wspomnianych na Kubie w 1974 roku, gdzie przegrał walkę półfinałową z Amerykaninem Clintonem Jacksonem i w Belgradzie w 1978 roku, gdzie w ćwierćfinale przegrał przez rsc w drugiej rundzie z Ernstem Müllerem z RFN.
Stoczył w sumie 320 walk, odnosząc 277 zwycięstw, 6 remisów i 37 porażek.
Mieszkał w Wodzisławiu Śląskim, gdzie po zakończeniu kariery pięściarskiej zajmował się trenowaniem juniorów i seniorów śląskich drużyn – Górnika Pszów aż do likwidacji, Concordii Knurów, z którą jego podopieczni zdobyli Drużynowe Mistrzostwo Polski 1996 i wicemistrzostwo rok później, Imexu Jastrzębie, z którym wywalczył srebrne medale w Drużynowych Mistrzostwach Polski 2002 oraz KSW Boxing Odra Wodzisław.
Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1997 roku pełnił funkcję drugiego trenera kadry narodowej.
Wywiad z prezesem Jagiellonii Białystok Wojciechem Pertkiewiczem
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
