Aleksander Balcerowski mistrzem Euroligi! Real Madryt pokonany!

Trener Greków Turek Ergin Ataman po raz trzeci doprowadził zespół do mistrzostwa - poprzednie dwa wygrał z Anadolu Efesem Stambuł (2021, 2022).

Real, najbardziej utytułowana drużyna Euroligi z 11 tytułami, po raz trzeci zagrał w finale, ale po raz pierwszy zmierzył się z Panathinaikosem.

Warto zaznaczyć, że Balcerowski został tym samym pierwszym Polakiem, któremu udało się triumfować w tych rozgrywkach.

Najlepszym zawodnikiem finału (MVP) został wybrany Kostas Sloukas, który po mistrzostwo Euroligi sięgnął z trzecim klubem - cieszył się w 2012 i 2013 z Olympiakosem Pireus, a w 2017 roku z Fenerbahce Stambuł. Trafił 4 z 4 rzutów za trzy punkty, obydwa za dwa punkty oraz 8 z 9 wolnych. Miał trzy asysty i dwie zbiórki.

Mecz w pierwszej połowie toczył się pod dyktando zespołu trenera Chusa Mateo, który otrzymał nagrodę dla najlepszego szkoleniowca w sezonie im. słynnego rosyjskiego trenera Aleksandra Gomelskiego. Real prowadził 10:6, 15:9, a 32:22 i 36:35 w pierwszej kwarcie. Wszystko za sprawą celnych rzutów obrońców trofeum za trzy punkty.

W drugiej kwarcie wicemistrz Grecji zaczał lepieć bronić, a ateńczycy, którzy do Final Four powrócili po 12 latach, byli też skuteczni w rzutach z dystansu. Po takiej akcji Włocha Luki Vildozy "Koniczynki" przegrywały tylko 45:46 na niespełna dwie i pół minuty przed końcem tej odsłony. Odpowiedż Realu była jednak błyskawiczna, dwie akcje ustawione dla rzutów zza linii 6,75 m na sześć punktów zmaienili Bośnial Dżanan Musa i Argentyńczyk Facundo Campazzo. "Królewscy" prowadzili 54:47.

Po przerwie sytuacja uległa całkowitej zmianie. Hiszpanie stracili skuteczność, a Grecy wspierani przez kilka tysięcy kibiców złapali wiatr w żagle, zarówno w ataku, jak i obronie. Po rzucie za trzy punkty byłego gracza NBA Kendricka Nunna Panathinaikos objął pierwsze w spotkaniu prowadzenie 58:56. Nie oddał go już do końca trzeciej kwarty i całego meczu.

Trzecią odsłonę Panathinaikos wygrał pozwalając obrońcom trofeum zdobyć zaledwie 7 punktów. Po 30 minutach Grecy prowadzili 64:61. W ostatniej części "Królewscy" zmniejszyli straty do punktu (65:66) i dwóch (71:73) po rzucie doświadczonego, 36-letniego Sergio Llulla, trzykrotnego mistrza Euroligi. Na więcej zespół trenera Atamana nie pozwolił jednak Hiszpanom.

Odpowiedzią Panathinaikosu były akcje Nunna oraz dwa rzuty zza linii 6,75 m Sloukasa i na trzy minuty przed końcem ateńczycy wygrywali 83:76. Jeszcze jedną trójkę "dołożył" Konstantinos Mitoglu tuż po wejściu na parkiet z ławki i wicemistrz Grecji prowadził 86:76. Koszykarze Realu zupełnie nie potrafili przeciwstawić się wicemistrzom Grecji w ostatnich minutach. Pudłowali nawet z linii rzutów wolnych, m.in. pewny w tym elemencie gry Musa. Natomiast francuski środkowy Mathias Lessort był niemal nieomylny z linii rzutów wolnych i przypieczętował sukces Panathinaikosu, który do Final Four wrócił po 12 latach przerwy, a mistrzostwo zdobył po 13.

Na trybunach hali w Berlinie akcje najlepszych koszykarzy na Starym Kontynencie podziwiały obecne i były gwiazdy NBA mi.n. Giannis Antetokounmpo mistrz z Milawaukee Bucks z 2021 r., którego brat Kostas występuje w Panathinaikosie oraz Scottie Pippen sześciokrotny mistrz z Chicago Bulls w latach 90. XX wieku.

Panathinaikos Aktor Ateny - Real Madryt 95:80 (25:36, 24:18, 15:7, 31:19)

Panathinaikos: Kostas Sloukas 24, Kendrick Nunn 21, Mathias Lessort 17, Jerian Grant 11, Konstantinos Mitoglou 8, Juancho Hernangomez 5, Ioannis Papapetrou 4, Luca Vildoza 3, Panagiotis Kalaitzakis 2, Kostas Antetokounmpo 0, Marius Grigonis 0.

Real: Dżanan Musa 15, Facundo Campazzo 12, Sergio Rodriguez 11, Vincent Poirier 8, Eli Ndiaye 8, Marjo Hezonja 8, Guerschon Yabusele 6, Sergio Llull 6, Walter Tavares 4, Fabien Causeur 2, Rudy Fernandez 0.

W meczu o trzecie miejsce Olympiakos, kóremu w półfinale nie udało się zrewanżować Realowi za porażkę w Kownie w ubiegłorocznym finale (78:79), pokonał Fenerbahce Stambuł 87:84. Tym samym trener Turków Sarunas Jasikevicius (brązowy medalista olimpijski w Sydney 2000 i mistrz Starego Kontynentu 2003, któremu pomaga Tomas Masiulis, pięciokrotny mistrz Polski z Treflem Sopot), po raz trzeci nie zdołał przebrnąć półfinału, a po raz drugi przegrał pojedynek o trzecią lokatę.

W latach 1958-1996 najlepsze kluby Starego Kontynentu rywalizowały w Pucharze Klubowych Mistrzów Europy. Największe sukcesy polskich drużyn w tamtym okresie to trzecia lokata Polonii Warszawa (1960), czwarta Lecha Poznań (1959) oraz ćwierćfinały Legii Warszawa (1958, 1961, 1962, 1964) i Wisły Kraków (1963, 1965).

Po reformie formuły rozgrywek w 1988 roku Polskę reprezentowało w Eurolidze pięć ekip: Lech Poznań w 1990 roku, Śląsk Wrocław w latach 2001-2004, Prokom Trefl (potem jako Asseco Gdynia) w latach 2004-2013, Stelmet Zielona Góra (2013/14 oraz 2015/16) i PGE Turów Zgorzelec (2014/15).

Największy sukces to występ mistrza Polski Asseco Gdynia, pod wodzą litewskiego trenera Tomasa Pacesasa, w ćwierćfinale w 2010 roku (porażka z Olympiakosem Pireus 1-3).

W sezonie 2000/01 obok Euroligi - prowadzonej przez Unię Koszykarskich Lig Europy (ULEB), istniała SuproLiga - zarządzana przez Międzynarodową Federację Koszykówki (FIBA). Rozgrywki te wygrało Maccabi Tel Awiw, pokonując w Paryżu Panathinaikos Ateny.

1958 ASK Ryga (ZSRR)

1959 ASK Ryga (ZSRR)

1960 ASK Ryga (ZSRR)

1961 CSKA Moskwa (ZSRR)

1962 Dynamo Tbilisi (ZSRR)

1963 CSKA Moskwa

1964 Real Madryt (Hiszpania)

1965 Real Madryt

1966 AP Simmenthal Mediolan (Włochy)

1967 Real Madryt

1968 Real Madryt

1969 CSKA Moskwa

1970 Ignis Varese (Włochy)

1971 CSKA Moskwa

1972 Ignis Varese

1973 Ignis Varese

1974 Real Madryt

1975 Ignis Varese

1976 Mobilgirgi Varese

1977 Maccabi Tel Awiw (Izrael)

1978 Real Madryt

1979 KK Bośnia Sarajewo (Jugosławia)

1980 Real Madryt

1981 Maccabi Tel Awiw

1982 Ultrarapida Cantu (Włochy)

1983 Ford Cantu

1984 Virtus Banco Rzym (Włochy)

1985 KK Cibona Zagrzeb (Jugosławia)

1986 KK Cibona Zagrzeb

1987 Tracer Mediolan

1988 Tracer Mediolan

1989 KK Jugoplastika Split (Jugosławia)

1990 KK Jugoplastika Split

1991 POP 84 Split (Chorwacja)

1992 KK Partizan Belgrad (Jugosławia)

1993 CSP Limoges (Francja)

1994 Joventut Badalona (Hiszpania)

1995 Real Teka Madryt

1996 Panathinaikos Ateny (Grecja)

1997 Olympiakos Pireus (Grecja)

1998 Kinder Bolonia (Włochy)

1999 Żalgiris Kowno (Litwa)

2000 Panathinaikos Ateny

2001 SuproLiga: Maccabi Tel Awiw

Euroliga: Kinder Bolonia

2002 Panathinaikos Ateny (Grecja)

2003 FC Barcelona (Hiszpania)

2004 Maccabi Tel Awiw (Izrael)

2005 Maccabi Tel Awiw

2006 CSKA Moskwa

2007 Panathinaikos Ateny

2008 CSKA Moskwa

2009 Panathinaikos Ateny

2010 Regal FC Barcelona

2011 Panathinaikos Ateny

2012 Olympiakos Pireus

2013 Olympiakos Pireus

2014 Maccabi Tel Awiw

2015 Real Madryt

2016 CSKA Moskwa

2017 Fenerbahce Stambuł

2018 Real Madryt

2019 CSKA Moskwa

2020 nie rozgrywano play off z powodu COVID-19

2021 Anadolu Efes Stambuł

2022 Anadolu Efes Stambuł

2023 Real Madryt

2024 Panathinaikos Ateny

(PAP)